Τώρα στα πρόθυρα της
νέας αυταπάτης
να σηκωθείς από την
κλίνη του νεκρού μην προσπαθείς
άσκοπα ξάπλωσες σε
ετούτο το κρεβάτι
την τελευταία πνοή του
κόσμου δεν θέλησες να σεβαστείς
και από τεμπελιά ή από
συνήθεια
αφέθηκες να κείτεσαι
νηφάλιος, ζωντανός
μα η ώρα η αλαργινή
πλησιάζει
που θα βαδίζει ανάμεσα
μας ο νεκρός καημός
Αφουγκραστείτε την
συνείδηση μας
βαριανασαίνει ακόμα,
μοιάζει ζωντανή
δεν είναι η ανάγκη, μήτε
οι αλυσίδες
που μας καθήλωσαν στο
έρημο νησί
Το τέλος της νηφαλιότητας
καλπάζει
σε υποζύγιο χλωμό τις
τάξεις μας τρυγά
δεν ξεχωρίζεις πια το
χτήνος απ' τον αναβάτη
σαν νέο θεό το πλήθος
τον καρκίνο προσκυνά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου