Είναι γύρω στα 45, υπέρβαρη και μαυροφορεμένη.
Είναι βαμμένη γρήγορα, σαν γυναίκα των συνοικιών, έντονο και κακότεχνο μακιγιάζ, που θα χαρακτήριζα, με όλα τα στερεότυπα μου υπόψιν, σαν ένδειξη κάποιας βαθύτερης ανασφάλειας.
Η άγνωστη επιχειρεί να ανοίξει ένα προστατευτικό απαγορευτικό,κιγκλίδωμα και να κατέβει στις ράγες.
Αυτό προκαλεί κάποια αναστάτωση, και την αντίδραση των φυλάκων του σταθμού.
Αυτοί, όντας υποψιασμένοι από τις συχνές απόπειρες αυτοκτονίας, φωνάζουν στην γυναίκα και την ρωτούν “που σκέφτεσαι να πάς κυρία;”.
Ο Ένας από αυτούς, εκείνη την στιγμή βρίσκεται πάνω σε μια υπερυψωμένη γέφυρα, που ενώνει τις δύο πλατφόρμες του σταθμού.
Της μιλάει με σκοπό να την καθυστερήσει...
Το τρένο έρχεται από στιγμή σε στιγμή.
Δεν μπορώ να ακούσω τι λένε αλλά η συζήτηση είχε ένα έντονο τόνο.
Αρχίζει να κινητοποιείται όλο το προσωπικό ασφαλείας του σταθμού.
Ένας φύλακας που βρισκόταν στην απέναντι πλατφόρμα, από την γυναίκα, κινήται βιαστικά προς το μέρος της.
Αρχίζει να της λέει να “κάνει πίσω”, να μην πλησιάζει στο χείλος της αποβάθρας.
Ξαφνικά εμφανίζεται το τρένο...
Μπαίνει στο σταθμό με μεγάλη ταχύτητα.
Καθώς περνάει από μπροστά μου, κρύβει για λίγο την σκηνή του δράματος.
Τα βλέμματα των ανθρώπων, που παρακολουθούν την σκηνή, παγώνουν στιγμιαία.
Ύστερα το τραίνο σταμάτα...
Με ένα στεναγμό, θαρρείς με ανακούφιση, ξεφυσά και σβήνει.
χωρίς διαμελισμούς ευτυχώς…
Ακούω τον φύλακα να φωνάζει μέσα στον ασύρματο, «όλοι να προσέχουν πάρα πολύ, η μέρα είναι ανάποδη!».
Μετά ο ίδιος κινάει για την απέναντι πλατφόρμα, πλησιάζει την παράξενη γυναίκα και συζητάει μαζί της χαμηλόφωνα.
Προσπαθεί να την καθησυχάσει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου