Τώρα που ο κουρνιαχτός έπεσε

Οι διαπιστώσεις των τελευταίων ημερών τώρα που ο κουρνιαχτός έπεσε και τα πνεύματα αμβλήθηκαν.

1ον Η παλαιά κυβέρνηση και νυν αντιπολίτευση προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την όποια υποχώρηση της τωρινής κυβέρνησης με μαζοχιστική λογική και τρόπο.

Λες και υπήρξε κανείς που να αγάπησε ποτέ την Κασσάνδρα, ή την χαιρέκακη γριά της γειτονίας που διασκεδάζει με τα δεινά των γειτόνων της.

2ον ο Βαρουφάκης δεν είναι αλήθεια θεός, ακόμα και αν θεοποιήθηκε προσωρινά στο μυαλό των ανθρώπων που μόλις πριν ένα μήνα πίστευαν ότι μόνο ένα θαύμα μπορεί να τους σώσει.

Για τον λόγο αυτό προτείνω να μην τον σταυρώσουμε ακόμα και να του εξηγήσει κάποιος, όπως και των υπολοίπων ότι δεν μας νοιάζει αν θα το λέμε μνημόνιο, γιατί ξέρουμε ότι στις ιστορίες οι ήρωες περνούν από πολλά βάσανα και ήττες μέχρι την τελική ολοκληρωτική αποθέωση. Αρκεί να είναι αληθινοί όπως λέει ο λαός.

3ον Οι πολίτες δείχνουν την στήριξή τους στην προσπάθεια της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί σηκώνοντας δις ευρώ από τις τράπεζες με αποτέλεσμα η ΕΚΤ και ο Ντράγκι να βάλει το μαχαίρι στο λαιμό του Τσίπρα και Βαρουφάκη.

4ον Οφείλουμε όλοι μια τεράστια μούντζα, τουλάχιστον, στον ΓΑΠ, για τους θεσπέσιους μη-χειρισμούς του το 2009, τότε που η Ελλάδα θα μπορούσε σοβαρά απειλήσει με έξοδο, σε αντίθεση με τώρα που οι άλλοι έχουν προβλέψει και προετοιμαστεί για αυτό το ενδεχόμενο.

Και...
5ον Μήπως είναι η ώρα να ετοιμαζόμαστε να πάμε να γίνουμε και εμείς Γκαστενμπάιτερ μπας και παντρευτούμε καμία ώρα.....