Ποιος περιμένουμε να αναστηθεί στην Αμφίπολη;

Ποιος περιμένουμε να αναστηθεί στην Αμφίπολη;

Μια τεράστια ανακάλυψη προσδοκούμε, που θα αλλάξει, ως δια μαγείας, τα δεδομένα της κατά τα άλλα μελανής πραγματικότητας στην χώρα μας. 

Στρατιώτες του σώματος ελαφρύ πεζικού του Βρετανικού στρατού κατά την διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, με κρανία στα χέρια, που ξέθαψαν κατα την κατασκευή αναχομάτων και χαρακομάτων στην περιοχή της Αρχαίας Αμφίπολης 

Η διάσταση που έχει λάβει στα ελληνικά ΜΜΕ η επί το έργο ανασκαφή του τάφου της Αμφίπολης, φέρνει ξανά στο προσκήνιο ένα “παλιό καημό” του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.

Την ιδέα της ιστορικής συνέχειας με την αρχαία Ελλάδα ως θεμέλιο λίθο της ταυτότητας του νέο-Εληνικού έθνους-κράτους άλλα και της σύγχρονης ελληνικής κουλτούρας γενικότερα.

Μέσα σε αυτή την εθνική αφήγηση, οι αναφορές των Ελλήνων του σήμερα στην αρχαία κληρονομιά αποκτούν διάφορες εκφάνσεις ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούν διαφορετικές σκοπιμότητες.

Χαρακτηριστική είναι η πίεση που ασκήθηκε και ασκήται στους αρχαιολόγους από την κοινή γνώμη και τα μ.μ.ε για αποκαλύψεις, και μάλιστα υπαγορεύθηκαν αυτές οι αποκαλύψεις να αφορούν σε πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα της αρχαίας ιστορίας.

Αν ο τάφος αυτός είναι τελικά ο τάφος κάποιου γνωστού μέλους της αρχαίας Μακεδονικής βασιλικής οικογένειας, ακόμα καλύτερα κάποιου προσώπου του ευρύτερου περιβάλλοντος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναμένει σύσσωμο το έθνος, ότι κάτι θα συμβεί!

Φανταζόμαστε ότι θα κάνουμε τους Σκοπιανούς να φάνε το καπέλο τους, και ότι θα έχουμε πηστικότερα πλέον επιχειρήματα σε οποιαδήποτε διεκδίκηση ή αμφισβήτηση της εδαφικής και πολιτισμικής μας ακεραιότητας. Μας διαφεύγει ίσως το γεγονός ότι έχουμε μπει σε κανονική διαδικασία εκποίησης μέρους της εθνικής μας ακεραιότητας, είτε αυτό αφορά σε γεωγραφικές περιοχές είτε στην λεγόμενη εθνική περιουσία.

Ορισμένοι με Αγγλο-Σαξωνική παιδεία και φρασεολόγιο ομιλούν για Branding, και τους “τάφους των προγόνων” σαν την κορωνίδα της ακμάζουσας Ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας!

Γιατί δεν έχουμε σκεφτεί να κάνουμε ένα copyright αναρωτιέμαι, σε όλα τα ονόματα, κείμενα και αναφορές σε οτιδήποτε αρχαιοελληνικό, “να τους τα πάρουμε”;

Μήπως γιατί αν η αρχαία Ελλάδα αποκτήσει στενό ιδιοκτησιακό καθεστώς, και πάψει να αφορά ένα διεθνές ακροατήριο που ταυτίζεται με τον αρχαίο αυτό πολιτισμό και αναγνωρίζει σε αυτόν τις δικές του ρίζες, τότε θα χάσει και την αξία που έχει σαν παγκόσμια πυγή έμπνευσης και γλώσσα επικοινωνίας;

Αν δε, λόγου χάρη, ο τάφος αυτός φιλοξενεί κάποιο Κέλτη φίλαρχο που έτυχε να περνάει από εκεί και είχε αφομοιώσει κίτς στοιχεία του διευρυμένου τότε Ελληνικού κόσμου, (γιατί εδώ που τα λέμε, η ύπαρξη μικτών αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών στην κατασκευή του τάφου έχει προβληματίσει κάποιους αρχαιολόγους) η ανακάλυψη θα είναι απλά μια κακοφωνία στην αδιάσπαστη αρμονία της επιλεκτικής ιστορίας.

Μια τεράστια ανακάλυψη προσδοκούμε λοιπόν, που θα αλλάξει, ως δια μαγείας, τα δεδομένα της κατά τα άλλα μελανής πραγματικότητας στην χώρα μας. Δεν διαφέρει και πολύ από ένα θαύμα, που θα κάνει όλο τον κόσμο να δει την μεγαλοσύνη της ιστορικής μας προέλευσης και μέσα σε αυτήν να αντανακλάται το σημερινό μας αξίωμα για σεβασμό η για λύπηση κατά περίπτωση. Ποιος περιμένουμε να αναστηθεί στην Αμφίπολη; Μήπως εμείς οι ίδιοι;