Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Ζωή χωρίς δίψα



Είμαστε άραγε ικανοί για μια ζωή χωρίς δίψα; 

Και αν τελικά μπορούμε να φτάσουμε την ήρεμη πληρότητα της συνειδητοποιημένης ρουτίνας, είναι αυτό κάτι που προάγει το ανθρώπινο πνεύμα; Την αναζήτηση, την άγρια χαρά του κυνηγού;

Ο άνθρωπος αποζητά πάντα αυτό που δεν έχει, και όταν το αποκτά γίνεται σκυλί αχάριστο… 

Πλήττει γρήγορα και ξεχνά τις επιθυμίες του, μέχρι ότου μια απώλεια των επαναφέρει στην συνθήκη της επιθυμίας. 

Με αυτό κατά νου, μπορούμε να εμπλουτίσουμε την εμπειρία μας και να αποδράσουμε από τον φαύλο κύκλο της πλήξης, επιλέγοντας συνειδητά την απώλεια. 

Επιλέγοντας την δυστυχία ως την μόνη ικανή νεύρο-χημική, συναισθηματική και κοινωνική πραγματικότητα που παρέχει απλόχερα την επιθυμία και δια μέσου αυτής την έμπνευση.

 Οι Ρομαντικοί το ήξεραν αυτό και για το λόγο αυτό βίωσαν οι περισσότεροι βίους σύντομους, δυστυχείς αλλά και ταυτόχρονα συναρπαστικούς.

Είμαστε άραγε ικανοί για μια ζωή χωρίς δίψα;



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου