Το να αναφέρεσαι στον Ερωτά δίχως να έχεις ζηλέψει ποτέ την χλοερή
λησμονιά του θανάτου είναι σαν να κάνεις ιστιοπλοΐα δίχως πανιά και ιστία. Γιατί
είναι η παγερή ανάσα στον σβέρκο του νεαρού εραστή που κάνει την γη να γυρίζει,
πεδίο όλων των μαχών και επιτευγμάτων του πολιτισμού και της επιστήμης. Το
βασιλεμένο αλώνι που απαντά ο γέρος τον νέο και η τύρφη ρουφά λαίμαργα των ιδρώτα
των παιδιών, ο ήχος του διαξιφισμού δυο μονοπατιών που ακολουθούν αντίθετη πορεία,
είναι πάντα ο ατμός στην ατμομηχανή της δημιουργίας, αυτός ο ανταγωνισμός του
μελανού και του λευκού αμφορέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου