Πρώτη και τελευταία φορά

Μάτια μου τυφλά

...κενά

Μάτια μου γνώριμα

Στέκουμε  ζωντανοί

Ακίνητοι

Κενά που γεμίζουν εκούσια με χρόνο και χώρο

Σε συνάντησα χθες

Σήμερα δεν σε πρόλαβα στο σταθμό του τρένου

Είχες ήδη φύγει

Με προορισμό την παιδική ηλικία

«Όταν ήμουν μεγάλος» δήλωσε το παιδί «ο κόσμος είχε άλλο σχήμα»

Σαν κύμα επανερχόμαστε ξανά και ξανά στην ίδια ιστορία

Το ίδιο δράμα 

όλα διακυβεύονται πάντα για πρώτη και τελευταία φορά

Μην με ξεχάσεις μόνο σε παρακαλώ

θα επιστρέψω

Θα γυρίσω τον κύκλο επτά φορές

και θα συναντηθούμε πάλι κάτω από την αμυγδαλιά

Κοίτα την ξεράθηκε κιόλας,

Για δες ένας μικρός σπόρος στην παλάμη σου

Μην με ξεχάσεις

Βάλε σημάδι, κάτι τυχαίο, 

 Ενα σκιάχτρο να φοβερίζει τον άνεμο που όλα τα σκορπά

Το κάστρο μας είναι απόρθητα μου λες

Το κάστρο μας αλώθηκε χθες από εμάς απαντώ

Μόνο που ήμασταν νεότεροι

Αλλαγμένοι

Μέσα στις σκιές

Λουσμένοι με ένα άλικο φως

Μάτια μου τυφλά

... Κενά

Μάτια μου γνώριμα