δεν ξέρω πια που να το στρέψω
Τα σύννεφα να σημαδέψω
Το επιτάσσει η συνθήκη
Θα το αντέξω και άλλο ακόμα
το άδειο το πικρό ποτήρι
Μηνάμε δίχως το σταφύλι
Που στην φιλία χρώμα χαρίζει
Τώρα σαν φίδι σε πηγάδι
Με μορφασμό οδύνης
μέγα
Αποσυντίθεται η ευθύνη
Και αναπαύεται το ψέμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου