Aγκίστρι

Με αδιαφορία με κοίταξες

αδιάφορα και εγώ κοιτώ

μετράμε στάσεις 

μέχρι τον επόμενο σταθμό

εδώ...

περιορισμένος κώδικας

της στιγμής η θλίψη

τα αστέρια μετρώ

και μεριμνώ
για τον ήσυχο θάνατο σου

μέσα σε άπειρο λευκό 

την ανταρκτική θυμάμαι

σε έναν άτλαντα στο δημοτικό

απορώ..αιωνίως και συστηματικά 

και χάνω, και απορώ

δεν είμασταν ποτέ παρόν

όσο το θέλω

τόσο αδικώ

τον ίδιο τον θεό

μιμούμαι την πτώση

εγώ και εσύ υπήρξαμε

και κάτι άλλο

πέρα άπο το πέρας

της μέρας

χρυσόμαλλο δέρας

αγκίστρι στο μυαλό