Νοσταλγία

Αναζητώ μια λέξη που ο ήχος της φέρνει στο νου το κελάρυσμα από το ρυάκι των παιδικών μου χρόνων

Την γεύση της ζάχαρης μπερδεμένη με την πικράδα του άγνωστου φυτού που γεύτηκα μικρός και περίεργος, με της γιαγιάς τα γιατροσόφια να σφουγγίζουν τα δάκρυα από τα μάτια μου

Εκείνη την ματιά που μου έριξες όταν ανέβηκα να πω το ποίημα αλλά δεν το θυμόμουν πλέον

Το ζεστό αίμα από τις εφήμερες πληγές στα πόδια σου, θυσία στον θεό του μεσημεριανού παιγνιδιού, παρά την απαγόρευση !

Το σπουργίτι που απελευθερώθηκε από το δίχτυ κάτω από την αρχαία ελιά, κοντοστάθηκε για μια στιγμή σαστισμένο και ύστερα πέταξε μακριά τιτιβίζοντας

Το μεγάλο παραμύθι του χειμώνα που συνοδευόταν από το άρωμα του ξύλου που καίγεται στο τζάκι

Την φιλόξενη αλμύρα της θάλασσας που υποδέχεται ένα ακόμα νεογνό

Το τέλος του δρόμου χωρίς λάμπες ηλεκτροδότησης, μόνο τους ήχους της νύχτας να οδηγούν τα βήματα μου

Θα πάω ξανά εκεί μεταμορφωμένος σε αποδημητικό πτηνό έχοντας πλέον απολέσει την νοσταλγία μου