Στα σταυροδρόμια
του μυαλού μου περιμένω
για το σινιάλο
του άρχοντα δρόμου
ποτέ δεν υπήρξα
νέος
από την γέννα
μου περπατώ σε δάσος απροσπέλαστο
Αρχαία τραγούδια
αφουγκράζομαι
στο μουρμούρισμα
της χλόης
ποτέ δεν υπήρξα
μόνος
εσωτερικές φωνές
σμιλεύουν την περπατησιά μου
Ανοίγω τα μάτια μου σε νέο ορίζοντα
πριν η πάχνη τον
καταπιεί
ζήσαμε αμέριμνα
για ένα φεγγάρι
κι ύστερα μας
κάλυψε η βροχή
Πάντοτε απρόσκλητος
υπήρξα
στην γιορτή του
ηλιοβασιλέματος
από τις εσχατιές
του κόσμου τον χρόνο περιεργάζομαι
θα βρεθούμε ξανά
στο γύρισμα τροχού του νέου έτους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου