Ο καλύτερος φίλος

Στάζει πικρόμελο στο αυτί τον καημό και το μεράκι...

 

Αδέσποτη δέσμευση γεννάει τον καλύτερο φίλο

Στην φουρτούνα τον τιμονιέρη ενδύει με αιθέρα και πηλό

Η αγαθή, η μιαρή, ανέγγιχτη η πρώτη σκέψη

Στυλοβάτης ερμαφρόδιτος, ο καλύτερος φίλος

Τον άξονα συγκρατεί, τα θεωρία σαν αδειάζουν

Στην καμπύλη της λογικής αναπαύεται και σιγοτραγουδάει

Στα τοπία που εναποτίθεται η λησμονιά

Στα έξω μέρη, πόδι ανθρώπινο δεν πατάει

“Σαν τα πουλιά του βάλτου να ζήσουμε”.

Χωρίς τον καλό-κακό σκοπό να άρχει τις προθέσεις

Φίλιος καπνός, ο καλύτερος, ο πρώτος...

Στάζει πικρόμελο στο αυτί τον καημό και το μεράκι