η ξενιτιά

Μέσα απ’ τη θάλασσα αναδύεται η ξενιτιά

Με φωνές κελευστικές,   σαν απόηχος παιδικών καλάντων

Οδηγούν τα βήματα διψασμένου διαβάτη,  σε άλλες αυγές, σε ανοίκειες γειτονιές.

Αν όμως στις σειρήνες αυτές αντισταθούμε,

και να επιζήσουμε κάτω από τον ήλιο διαλέξουμε,

την μισή επικράτεια πρέπει να απανθρακώσουμε  για να βλαστήσει λίγο γρασίδι.

Να βάλουμε φωτιά στις προβιές να φανερωθούν οι λύκοι που τόσο χρόνια κρύβονται στο ευσεβές ποίμνιο.