Το πιάτο γέμισε μυρμήγκια

Σκέφτομαι τα ωραία πράγματα και την λαχτάρα με την οποία γαντζωνόμαστε κυριολεκτικά από πάνω τους, σαν να προσπαθούμε πεισματικά να διαιωνίσουμε πεπερασμένες στιγμές, σαν να φοβόμαστε ότι θα μείνουμε για άλλη μια φορά ορφανοί λόγου ύπαρξης... οι κορυφές και τα έγκατα συνυπάρχουν μέσα σένα καρυδότσουφλο, στιγμιαία αφαίρεση, κουρασμένη παλινδρόμηση, το πιάτο γέμισε μυρμήγκια και ο Ιούνιος σαν τον άρχοντα του ψεύδους υπόσχεται νεφέλες και σήμαντρα. Θα κουρνιάσω μέσα στη σπείρα καθώς αφουγκράζομαι την κιθάρα μου να παίζει μόνη της (αλήθεια)