Η Καλλιόπη

Στα ύστερα παιδικά μου χρόνια πήρα και εγώ το μερίδιο μου από την προσκοπική ζωή. Οι τρίχες στο μουστάκι μου μόλις είχαν αρχίσει να αχνοφαίνονται όταν γράφτηκα στο νεοσύστατο 7ο σύστημα προσκόπων Κέρκυρας, που η ίδρυση του συνέπεσε με την δική μου είσοδο στον προσκοπισμό.

Το καλοκαίρι της καρδιάς

Τα συμβάντα της ζωής μου με τραγούδια καλώ

σαν τους κυνηγούς καρχαριών στον Ειρηνικό ωκεανό

Του ανείπωτου η βαρύτητα

Το τρένο της βροχής
σπιθαμή προς σπιθαμή πλησιάζει
πρόβατο που βελάζει
πριν φονικό χέρι το σωπάσει

Στην απέναντι όχθη

Στην απέναντι όχθη

είδωλο θαμπό

σε προσκαλεί τον ποταμό να περάσεις...

Τέλος της μέρας

Με κατατρώει μια αγωνία
για αυτά που πέρασαν και έχω ξεχάσει

Μακριά από την φύση

Η θάλασσα γλύφει ευλαβικά τα συντρίμμια της βουρκωμενης πόλης.

Καλώς όρισες στην Γη

Βουνά σκαρφαλώνει η θέληση
για να λυτρωθεί από αδηφάγο παρελθόν

Οι αποστάτες

Στου κρατήρα το στόμα

παραμονεύουν θηρευτές

ο δρόμος περνάει από εκεί

αόρατες μορφές καρτέρι στήνουν στις ψυχές

Ο μονόλογος

Ιστορίες Προσώπων Υπαρκτών και Αλλόκοτων - Βάσανα και Περιπέτειες του Εαυτού

Ψηλώνει ο φόβος

Δυο κόψεις έχει το μαχαίρι
σαν μπήγεται στο μέλι
πυκνός καπνός στα χείλη
και παγωμένο αγέρι

Του ονείρου τα μηνύματα

Στην ονειροχώρα με οδήγησαν του Μορφέα τα σκαλοπάτια
γυμνός να περιφέρομαι σε δρόμους δίχως διαβάτες

Βουβά αγάλματα

Βουβά αγάλματα στον κήπο μου τοποθέτησα
πομπή που ρέπει προς το κέντρο
εντός του κύκλου τα χνάρια μου έσβησα
μόνο οι τυφλές ματιές μάρτυρες να είναι

Άπιαστη ακτή

Είναι οι φόβοι παλιά παπούτσια

διάτρητα στην παγερή βροχή

μα περπατώ αλαφιασμένος μες τις λάσπες

την δειλία της ματιάς μου αψηφώ και προχωρώ

Η σιωπή ζει κάτω από γέφυρες

Πριν τους παλιούς λαβυρίνθους σφραγίσεις άφησες την ύστερη ανάσα των διαδρόμων τους να σε παγώσει για μια ακόμα φορά.

Χαμένος παράδεισος

Σε παραλίες έρημες τους χειμώνες τον χρόνο περιφέραμε ως τρόπαιο

Ωκεανός στις φλέβες μου

Ένα παιδί στο κέντρο του βυθού

σινιάλα κάνει μέσ' στην υγρή αιθάλη

μόλις γυρίζω το κεφάλι

μετεωρίζεται πάνω απ' την θάλασσα και πάλι

Το νέο έτος

Το νέο έτος τι θα φέρει;
Ποιος θα το μαρτυρήσει;
Ποιος το ξέρει;

Το περίβλημα

Ανήφορος ο δρόμος που διάλεξες, δίχως παιάνες και τυμπανοκρουσίες,

Τα φτερά μας ανοίξαμε

Σε ακολουθώ στα άλλα μέρη,
Αυτά που η ματιά μου ποτέ δεν αντίκρισε.

Ήσυχη αγάπη

Ήσυχη είναι η αγάπη σαν τρεμάμενο φύλο στις συστάδες της άνοιξης.